Toen ik in Myanmar aan het rondreizen was, het land dat voor mij de eerste Azie experience was, viel me op hoe goed de mensen daar zijn in niets doen. In heel Azie trouwens. Waar ik van Azie het beeld had dat ik allemaal werkmachines ging tegenkomen, zag ik op straat en in de wandelgangen het tegendeel. Misschien zie je de harde werkers ook niet, omdat ze aan het werk zijn.
Lekker buiten zitten, uit het raam staren, zwijgend, de hele dag. Soms lekker een tukje doen, op de grond. Vooral oude mannetjes waren hier meester in. Ze leken er ook wel tevreden mee, gewoon, lekker rustig. No stress, gewoon even niks. Het leven leek zo simpel voor hem.
Hier in Nederland zijn we altijd zo aan het rennen. Ik doe er zelf vrolijk aan mee hoor, dus dit is absoluut geen aanklacht. Of misschien een klein beetje.
's Morgens spring ik altijd snel op de fiets naar de trein, als het kan rijd ik graag door oranje/rood want straks mis de trein. De fietsenstalling is natuurlijk altijd veel te vol dus gooi ik mijn fiets er ergens tussen. Ah, 5 minuten over! Nog even snel een koffietje scoren bij de Julia's, dat is zo lekker wakker worden. De gene achter de kassa is wel sloom zeg, zenuwachtig staar ik naar mijn horloge. De Metro/Spits-man biedt me een krantje aan die ik uit zijn hand gris en nog net 'Bedankt' kan mompelen. Dit onaardige, ongeduldige gedrag schaar ik onder de mythe 'dat ik geen ochtendmens' ben.
Als ik neerstrijk in de trein, jaja, zitplaats bemachtigd, denk ik aan de relaxte mannetjes in Azie. Ik weet dat hun levensstijl niet houdbaar is in Nederland. Ik kan proberen om een middag op de stoep voor mijn huis te gaan zitten maar waarschijnlijk krijg ik het koud en ga ik me vervelen. Ook zou ik me zorgen gaan maken over het feit dat ik me niet nuttig genoeg maak. Ik moet de was nog doen, boodschappen, oma bellen, is er niemand jarig? Zou dat oude mannetje in Myanmar daar ooit last van hebben gehad? Ik denk het niet. Die innterlijke rust van die vent. In de trein staar uit het raam en ik zie de weilanden voorbij razen. Heel even doe ik alsof ik dat oude mannetje ben en pak ik mijn staar-moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten