In de bergen, in de stad, op een onmogelijk bereikbare rots, overal waar je kijkt, echt overal, tempels. Zo ook op het strand :).
zondag 30 maart 2014
zaterdag 29 maart 2014
De kunst van het niets doen in Azie (verbazingwekkend genoeg)
Toen ik in Myanmar aan het rondreizen was, het land dat voor mij de eerste Azie experience was, viel me op hoe goed de mensen daar zijn in niets doen. In heel Azie trouwens. Waar ik van Azie het beeld had dat ik allemaal werkmachines ging tegenkomen, zag ik op straat en in de wandelgangen het tegendeel. Misschien zie je de harde werkers ook niet, omdat ze aan het werk zijn.
Lekker buiten zitten, uit het raam staren, zwijgend, de hele dag. Soms lekker een tukje doen, op de grond. Vooral oude mannetjes waren hier meester in. Ze leken er ook wel tevreden mee, gewoon, lekker rustig. No stress, gewoon even niks. Het leven leek zo simpel voor hem.
Hier in Nederland zijn we altijd zo aan het rennen. Ik doe er zelf vrolijk aan mee hoor, dus dit is absoluut geen aanklacht. Of misschien een klein beetje.
's Morgens spring ik altijd snel op de fiets naar de trein, als het kan rijd ik graag door oranje/rood want straks mis de trein. De fietsenstalling is natuurlijk altijd veel te vol dus gooi ik mijn fiets er ergens tussen. Ah, 5 minuten over! Nog even snel een koffietje scoren bij de Julia's, dat is zo lekker wakker worden. De gene achter de kassa is wel sloom zeg, zenuwachtig staar ik naar mijn horloge. De Metro/Spits-man biedt me een krantje aan die ik uit zijn hand gris en nog net 'Bedankt' kan mompelen. Dit onaardige, ongeduldige gedrag schaar ik onder de mythe 'dat ik geen ochtendmens' ben.
Als ik neerstrijk in de trein, jaja, zitplaats bemachtigd, denk ik aan de relaxte mannetjes in Azie. Ik weet dat hun levensstijl niet houdbaar is in Nederland. Ik kan proberen om een middag op de stoep voor mijn huis te gaan zitten maar waarschijnlijk krijg ik het koud en ga ik me vervelen. Ook zou ik me zorgen gaan maken over het feit dat ik me niet nuttig genoeg maak. Ik moet de was nog doen, boodschappen, oma bellen, is er niemand jarig? Zou dat oude mannetje in Myanmar daar ooit last van hebben gehad? Ik denk het niet. Die innterlijke rust van die vent. In de trein staar uit het raam en ik zie de weilanden voorbij razen. Heel even doe ik alsof ik dat oude mannetje ben en pak ik mijn staar-moment.
Lekker buiten zitten, uit het raam staren, zwijgend, de hele dag. Soms lekker een tukje doen, op de grond. Vooral oude mannetjes waren hier meester in. Ze leken er ook wel tevreden mee, gewoon, lekker rustig. No stress, gewoon even niks. Het leven leek zo simpel voor hem.
Hier in Nederland zijn we altijd zo aan het rennen. Ik doe er zelf vrolijk aan mee hoor, dus dit is absoluut geen aanklacht. Of misschien een klein beetje.
's Morgens spring ik altijd snel op de fiets naar de trein, als het kan rijd ik graag door oranje/rood want straks mis de trein. De fietsenstalling is natuurlijk altijd veel te vol dus gooi ik mijn fiets er ergens tussen. Ah, 5 minuten over! Nog even snel een koffietje scoren bij de Julia's, dat is zo lekker wakker worden. De gene achter de kassa is wel sloom zeg, zenuwachtig staar ik naar mijn horloge. De Metro/Spits-man biedt me een krantje aan die ik uit zijn hand gris en nog net 'Bedankt' kan mompelen. Dit onaardige, ongeduldige gedrag schaar ik onder de mythe 'dat ik geen ochtendmens' ben.
Als ik neerstrijk in de trein, jaja, zitplaats bemachtigd, denk ik aan de relaxte mannetjes in Azie. Ik weet dat hun levensstijl niet houdbaar is in Nederland. Ik kan proberen om een middag op de stoep voor mijn huis te gaan zitten maar waarschijnlijk krijg ik het koud en ga ik me vervelen. Ook zou ik me zorgen gaan maken over het feit dat ik me niet nuttig genoeg maak. Ik moet de was nog doen, boodschappen, oma bellen, is er niemand jarig? Zou dat oude mannetje in Myanmar daar ooit last van hebben gehad? Ik denk het niet. Die innterlijke rust van die vent. In de trein staar uit het raam en ik zie de weilanden voorbij razen. Heel even doe ik alsof ik dat oude mannetje ben en pak ik mijn staar-moment.
Als je werkt, ben je blijkbaar helemaal niet rijk
Toen ik studeerde, dacht ik altijd, 'later, dan heb ik echt veel geld'. Nu klinkt het als of ik heel oud ben, wat best meevalt. Ik ben 24 en werk sinds twee maanden, ik doe een traineeship ergens. Echt met een prima start salaris, ik geloof rondom modaal (ik was zo triest om dat uit te rekenen, guilty as charged). En ik heb uberhaupt een baan in deze tijd, dus ik moet eigenlijk kappen met zeiken.
Kijk als je gaat werken, dan wil je ook in een een mooi gaaf yuppen huis wonen met vriendinnen. Dus verkasten we met zijn viertjes naar Amsterdam. Het is een heerlijk huis hoor en natuurlijk in het gave, snelle Amsterdam. Dat heeft een prijs.
Kijk voordat je gaat werken, moet je wel even op reis en de wereld zien enzo. Dus ging ik drie maanden naar Azie. Hier kom ik vast een andere keer op terug want de herinneringen aan deze fantastische reis alleen al toveren een glimlach op mijn gezicht. Maarja, zo'n reis heeft ook een prijs.
Kijk als je zelfstandig bent, dan mag je je eigen boontjes doppen. Mijn lieve moeder en vader waren zo royaal om mijn verzekeringen te bekostigen tijdens mijn studententijd. Maar nu ik op eigen benen sta is het de beurt aan mij om daar voor te betalen. En terecht. Wist ik veel dat je eerst zelf 350 euro aan eigen risico moest ophoesten. Erg ongezellige uitgave.
Kijk en als je werkt dan denk je dat je rijk bent. Dus dan ga je uit eten en neem je al je vrienden uit eten om met ze te vieren dat je een baan hebt.
Kijk en als je werkt dat wil je ook serieus genomen worden en een goede garderobe aanschaffen. Mijn backpack pak, een lelijke harembroek met een goor veel te groot T-shirt, dat kan niet meer. Mijn afgetrapte Vans of snelle Nike Airmaxjes kunnen ook beter in de kast blijven staan.
Kijk dus als je werkt, ben je helemaal niet rijk. Maar wel 40 uur in de week van de baas.
Kijk als je gaat werken, dan wil je ook in een een mooi gaaf yuppen huis wonen met vriendinnen. Dus verkasten we met zijn viertjes naar Amsterdam. Het is een heerlijk huis hoor en natuurlijk in het gave, snelle Amsterdam. Dat heeft een prijs.
Kijk voordat je gaat werken, moet je wel even op reis en de wereld zien enzo. Dus ging ik drie maanden naar Azie. Hier kom ik vast een andere keer op terug want de herinneringen aan deze fantastische reis alleen al toveren een glimlach op mijn gezicht. Maarja, zo'n reis heeft ook een prijs.
Kijk als je zelfstandig bent, dan mag je je eigen boontjes doppen. Mijn lieve moeder en vader waren zo royaal om mijn verzekeringen te bekostigen tijdens mijn studententijd. Maar nu ik op eigen benen sta is het de beurt aan mij om daar voor te betalen. En terecht. Wist ik veel dat je eerst zelf 350 euro aan eigen risico moest ophoesten. Erg ongezellige uitgave.
Kijk en als je werkt dan denk je dat je rijk bent. Dus dan ga je uit eten en neem je al je vrienden uit eten om met ze te vieren dat je een baan hebt.
Kijk en als je werkt dat wil je ook serieus genomen worden en een goede garderobe aanschaffen. Mijn backpack pak, een lelijke harembroek met een goor veel te groot T-shirt, dat kan niet meer. Mijn afgetrapte Vans of snelle Nike Airmaxjes kunnen ook beter in de kast blijven staan.
Kijk dus als je werkt, ben je helemaal niet rijk. Maar wel 40 uur in de week van de baas.
Alles toegelicht in een eerste bericht
Toen ik aan het nadenken was waarover ik wilde schrijven in mijn blog, kwam er van alles naar boven. Ik vind heel veel dingen leuk, interessant.
Reizen, vriendschappen, mode, winkelen, mooie dingen, liefde, filosoferen over het leven, zeilen, geluk.
Ik ben zelf ook van alles. Werknemer, huisgenoot, vriendin, geliefde, dochter, buurvrouw, net werkend en eigenlijk terug hunkerend naar het studenten bestaan, soms gelukkig, soms verdwaald.
Van daar de titel 'Alles is best veel'.
Ik wil gewoon graag mijn gedachten met de wereld delen. Ik weet niet of het de wereld echt interesseert, maar dat zien we vanzelf. Ik wordt zelf zo graag geinspireerd. Nu wil ik niet meteen de ilusie wekken dat ik zo ontzettend wijs ben dat ik jou ga inspireren, maar mocht dit mij ooit gelukt zijn hoor ik het graag.
:)
Reizen, vriendschappen, mode, winkelen, mooie dingen, liefde, filosoferen over het leven, zeilen, geluk.
Ik ben zelf ook van alles. Werknemer, huisgenoot, vriendin, geliefde, dochter, buurvrouw, net werkend en eigenlijk terug hunkerend naar het studenten bestaan, soms gelukkig, soms verdwaald.
Van daar de titel 'Alles is best veel'.
Ik wil gewoon graag mijn gedachten met de wereld delen. Ik weet niet of het de wereld echt interesseert, maar dat zien we vanzelf. Ik wordt zelf zo graag geinspireerd. Nu wil ik niet meteen de ilusie wekken dat ik zo ontzettend wijs ben dat ik jou ga inspireren, maar mocht dit mij ooit gelukt zijn hoor ik het graag.
:)
Abonneren op:
Posts (Atom)